Ozon üretimi, oksijen molekülünün öncelikle oldukça kararsız iki oksijen atomuna parçalanmasına dayanan çeşitli yollarla gerçekleştirilebilir. Bu reaktif oksijen atomları, hemen ( k= 1.9 10 -11 ) ozonu oluşturmak üzere oksijen molekülü ile reaksiyona girer.
Ozon üretiminde; hava veya oksijenin UV irradyasyonu veya corona – discharge gibi pek çok yöntem vardır. Ultraviyole ozon jeneratörleri; 220 nm’den kısa dalga boyunda ışın veren U.V lambalarının etrafından hava geçirilmesi sonucunda üretilen ozon gazı, gıdaların korunmasında, bira fabrikalarında, otel ve hastahanelerde hava temizlemede kullanılır. UV jeneratörlerinden elde edilen ozon miktarı, su işlemleri için yeterli değildir. Yüksek gaz akımında ve düşük konsantrasyon altında UV ışını ile kuru havadan 1kg ozon üretimi için 44 kW.h den fazla elektrik enerjisine ihtiyaç vardır.
Yüksek konsantrasyonda ve daha fazla ozon üretimi için corona – discharge teknolojisinin kullanılması gereklidir.

Corona-discharge; sabit elektrik akımı vererek elektronları hızlandırmak suretiyle kinetik enerji kazandırarak, oksijen molekülündeki oksijen – oksijen çift bağını bozmak, parçalamak esasına dayanır. Bu işlem sonunda açığa çıkan iki oksijen atomu; ozonu oluşturmak üzere diğer oksijen molekülü ile reaksiyona girer.

Ozon sentez reaksiyonunun termodinamiği:
Buna göre 1 kg ozonun meydana gelmesi için 721 kcal’ye ihtiyaç vardır. Tipik bir corona- discharge ozon jeneratörüne uygulanan elektrik enerjisinin sadece % 5’i ozon üretiminde harcanır. Elektrik enerjisinin büyük bölümü ısı, hararet olarak görülür ve önemsiz bir miktarı da ışık enerjisi olarak serbest kalır.
Ozon gazı ısındığında, hemen oksijene dönüşeceğinden, jeneratörü yüksek derecede ısıdan korumak için etkili bir şekilde soğutmak gereklidir. Ozon reaktöründe yeterli soğutma yapılamadığı zaman üretilen ozonun bir kısmı da o oranda tahrip olacaktır.